Cerkiew w Jaworkach

Kościół pod wezwaniem Św. Jana Chrzciciela w Jaworkach jest dawną cerkwią greckokatolicką wybudowaną w 1680 roku. Po pożarze drewnianej świątyni, w roku 1798 została tam wzniesiona murowana cerkiew w stylu klasycystycznym z elementami późnobarokowymi, wymuszonymi przez austriackie prawo budowlane.

Prezbiterium kościoła jest skierowane na wschód, a w jego wnętrzu dominujący element to greckokatolicki ikonostas. Zostało na nim przedstawione ukrzyżowanie Jezusa. U jego stóp znajdują się dwie płaczące niewiasty, a po lewej stronie Jan Chrzciciel. W rokokowych ramach można zobaczyć wizerunki patriarchów i proroków ze Starego Testamentu – Mojżesza i Jakuba. Pod sceną ukrzyżowania przedstawiony jest Chrystus Pantokrator w uroczystym stroju z paliuszem. Prawą ręką udziela błogosławieństwa, a w lewej trzyma kulę ziemską symbolizującą władzy nad światem. Na tej samej płaszczyźnie znajdują się podobizny dwunastu apostołów, poniżej Ostatnia Wieczerza, a pod nią mandylion – wizerunek twarzy Jezusa nie ludzką ręką malowany. W centrum znajdują się złote carskie wrota, przez które przechodzą wyłącznie kapłani i biskupi w czasie odprawiania niektórych części liturgii. Cztery duże ikony to: ikona namiestna, Chrystus Nauczający, Matka Boża z Dzieciątkiem i Św. Mikołaj Cudotwórca.

Świątynia podzielona jest na trzy części – kruchtę, nawę główną i prezbiterium. Ten podział symbolizuje drogę, jaką człowiek musi pokonać do zbawienia – oczyszczenie, oświecenie i zjednoczenie z Bogiem. Obok ikonostasu znajduje się nieużywana ambona wykonana w stylu rokoko.

Wnętrze pokrywa polichromia, a na chórze widoczny jest napis w języku staro-cerkiewno-słowiańskim oznaczający „Chwała na wysokości (Bogu) i na ziemi pokój”.